مسئولان محافظه‌کار گفتند باید قسمت بیشتری از فیلم زندان زنان سانسور شود...صحنهٔ پایانی فیلم طعم گیلاس نمونه‌ پرهیز کیارستمی از مواجهه با سانسور است.

مقامات در آن زمان بر این عقیده بودند که سینماگران می‌بایست از نمایش طبقهٔ ثروتمند ایرانی حذر کنند...برخی از محافظه‌کاران به بهشتی گفته‌اند که نسبت به انگیزهٔ غرب در استقبال از سینمای ایران شک دارند...فیلم‌های مخملباف بهانه‌ای برای حمله به محمد خاتمی، وزیر وقت فرهنگ و ارشاد اسلامی شد...طالب‌زاده گفت که مانع از ارسال فیلم‌های سکولار به جشنواره‌ها خواهد شد...یکی از مقامات وزارت خارجه اعلام کرد که در خبرگزاری‌های بین‌المللی به نام کیارستمی دو برابر بیشتر از نام وزیر امور خارجهٔ ایران اشاره شده است.

تحسین‌های بین‌المللی لزوما سبب نمی‌شود که مردم برای تماشای فیلم اکران شده‌ای با این شرایط هجوم ببرند...به لطف گردش اقتصادی فوق‌العادهٔ قاچاق و تماشای فیلم در وی‌سی‌دی‌های خانگی بسیاری از فیلم‌های هنری که دچار سانسور یا توقیف شده‌اند به شکل گسترده‌ای در ایران توزیع و دیده شده‌اند...ایرانیان نمی‌خواهند به عنوان «یک بدوی دیگر» در منظر غرب مدرن دیده شوند. این واکنش، نقطهٔ مقابل آن ‌چیزی است که در سینمای ایران پیش از انقلاب وجود داشت.